நரேனாமிக்ஸ் (Beta)

மூன்று நாட்களுக்கு முன் குளிக்கலாம் என்று குழாயினை திறந்தால் தண்ணீர் கொட்டியது. எப்போதும் கொட்டும் இதிலென்ன அதிசயம்! ஆனால் கொட்டிய தண்ணீர் தெள்ளத் தெளிவாக இருந்தது. பளிங்கு மாதிரி என்று சொல்லுவார்களே அந்த மாதிரி. கொஞ்ச நேரம் தண்ணீரையேப் பார்த்துக் கொண்டு நின்றேன்.

கொஞ்சம் வியப்பாயிருக்கலாம், பளிங்கு மாதிரி தண்ணீருக்கு எதற்கு தேட வேண்டுமென்று. நகரவாசியய்யா நான். 150% சென்னைவாசி. மற்றவர்களுக்காகவாவது சொந்த ஊர் என்ற ஏதாவது ஒன்று இருக்கும். அவ்வப்போது வெளியே போகலாம். எனக்கு அந்த கொடுப்பனையில்லை. சென்னை தான் எனக்கு எல்லாம். சென்னையில் தொடர்ந்து வசித்து வந்தால், தண்ணீரின் அருமை உங்களுக்கு தெரியும். எத்தனை விதமான தண்ணீரைப் பார்த்து இருப்பீர்கள். நான் பார்த்து இருக்கிறேன். கலங்கலான தண்ணீர், ஃபோர் மோட்டார் போட்டு உறிஞ்சப்பட்டு சவட்டுத்தன்மையோடு இருக்கும் தண்ணீர், கார்ப்பரேஷன் பைப்பும், கழிவு நீர் பைப்பும் அருகருகே போவதால் வரும் கருப்பு தண்ணீர், மஞ்சள் நிற தண்ணீர், குளோரின் நிரப்பப்பட்ட நாற்றமடிக்கும் லாரி தண்ணீர், பாய்ச்சலாய் அடிக்கும் போது நல்லதாய் தெரிந்து வீட்டுக்கு வந்து பார்த்தால் கசடு கீழிறங்கும் தண்ணீர், பிளாஸ்டிக் குடுவைகளில் மினரல் வாட்டர் என்று சொல்லி தலையில் கொட்டப்படும் தண்ணீரின் சுவை சிறிதுமில்லாத செத்துப் போன தண்ணீர், அடிப்பம்பில் மார் வலிக்க அடித்து ரொப்பினால் பொங்கும் நுரையுடன் கசப்பு சுவையுடன் அசடாய் பல்லிளிக்கும் தண்ணீர் என எல்லா வகையான தண்ணீரையும் பார்த்திருக்கிறேன்.

ஒவ்வொரு முறையும் வணிக ரீதியாய் வெளி மாநிலங்கள் போகும் போதும் செய்யும் முதல் காரியம், தண்ணீர் எப்படி இருக்கிறதென்று பார்ப்பது தான். எத்தனையோ முறை பெங்களூரில் ஹோட்டல் அறையில் வெறுமனே தண்ணீரை திறந்து வைத்துப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்திருக்கிறேன். இந்தியாவோ, வெளிநாடோ எல்லா இடங்களிலும் என் முதல் கவனம் தண்ணீர் தான். அழகாய் நுரையில்லாமல், எவ்விதமான ஆர்ப்பாட்டமுமில்லாமல், பளிங்கு போல கொட்டும் தண்ணீர். கையிலெடுத்துப் பார்த்தால், ஒழுங்காய் ரேகைகள் காட்டும் தண்ணீர். மாங்கு மாங்கென்று ஷாம்பூ போட்டு நுரை வர தேய்க்கவைக்காத தண்ணீர். அழகாய் கண்ணாடி கிண்ணங்களில் இருந்தும் இல்லாமலிருக்கும் தண்ணீர். ஷவரிலிருந்து துளிகளின் பிரவாகமாய் கொட்டும் ஜில்லென்ற தண்ணீர். குடித்தால் மெதுவாய் தொண்டையின் சுவர்களைத் தொட்டு ஒடும் தண்ணீர். மென்மையாய் கையினை அரிக்காத தண்ணீர்.

மூன்று, நான்கு வருடங்களாகவே, மோட்டாரில் தான் ஒடிக் கொண்டிருக்கிறது என்னுடைய அடுக்ககம். அதனால், மண்ணோடு அதன் மஞ்சள் தன்மையோடு தான் தண்ணீரைப் பார்க்க முடியும். அந்த தண்ணீரில் தோய்த்தால், மூன்று தோய்ப்பில் மஞ்சளுக்கு மாறிவிடும் ஆடைகள். வெந்நீராய் இருந்தாலும், வடிக்கட்டி குடிக்கும் நிலை, அடித் தண்ணீரில் கசடுகள் தேங்கியிருக்கும்.ஆக, இப்படி இருந்தவனுக்கு பளிங்கு போல தண்ணீர் வந்தால் என்ன செய்வான்? அன்றைக்கு நான் குளிக்கவில்லை. வீட்டில் இருக்கும் எல்லா பக்கெட்டுகளையும் சீராய் கழுவி, மஞ்சள் கறைகளை நீக்கிவிட்டு, மீண்டும் மீண்டும் தண்ணீர் பிடித்தேன். பளிங்கு போல உள்ளதை உள்ளபடி காட்டும் தண்ணீர், மென்மையாய் கரங்களை வருடும் தண்ணீர். எல்லா பக்கெட்டுகளிலும் சீரான தண்ணீர். என் அடுக்கக கிணறுகள் நிரம்பி விட்டன.

ஆனால், இதைப் பெற 3000 கோடி வெள்ள நிவாரண நிதியும், 200 உயிர்களுக்கு மேலும் காவு கொடுக்க வேண்டியிருக்கிறது. 3000 கிராமங்கள் தீவாக இருக்கின்றன. 5 இலட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட மக்கள் பாதுகாப்பான இடத்திற்கு மாற்றப்பட்டுள்ளார்கள். இப்போதும் குளிர் காற்று வெளியே அடிக்கிறது. தண்ணீர் பளிங்காய் இருக்கிறது. ஆனால் இதற்காக தவித்த தவிப்பு போய், இன்றைக்கு வெறுமை மட்டுமே மிஞ்சி இருக்கிறது. எவ்வித பிரச்சனைகளும் இல்லாமல், குழாயினை திறந்தால் பளிங்கு போல தண்ணீர். ஆனால் இந்த தண்ணீர் நிறைய பேருக்கு எமன். இந்த தண்ணீருக்காக எவ்வளவு இழந்திருக்கிறோம். எவ்வளவு உயிர்கள் போயிருக்கின்றன. எவ்வளவு மனிதர்கள் தங்கள் உடைமைகளையும், உறவுகளையும் இழந்திருக்கிறார்கள். ஏனோ நிறைய சலித்துக் கொண்டாலும், அயர்ச்சியுற்றாலும் கொஞ்சம் மஞ்சள் நிற தண்ணீர் அழகாய் தெரிகின்றது இப்போது. ஆனால், என்றைக்கும் அழகாய், அமைதியாய், மென்மையாய் இருக்கும் எல்லாமும் சந்தோஷம் அளிப்பதில்லை, சில சமயங்களில் பளிங்காய் மின்னும் தண்ணீர் போல.